Zabarwienie skóry

Zabarwienie skóry zależy od grubości naskórka, unaczynienia skóry, zawartości melaniny, naturalnego zabarwienia włókien kolagenowych skóry mających odcień niebieskawo-biały, obecności chorobowych lub przypadkowych barwników, np. karotenu.

Zabarwienie właściwe oznacza zabarwienie naskórka i zawartość melaniny w skórze.

Analiza tej cechy skóry polega na:

- przyporządkowaniu do określonego fototypu skóry oraz reakcji na opalanie (typ celtycki, płn.-europejski, środkowo-europejski, płd.-europejski),

- analizie ukrwienia skóry poprzez odchylenie dolnej powieki i sprawdzenie jak bardzo zaczerwieniona jest błona śluzowa (metoda ta pozwala na ocenę zabarwienia samego naskórka wraz z melaniną, bez obecności prześwitujących naczyń włosowatych, które w znaczny sposób zmieniają zabarwienie skóry.)

- ocenie wizualnej,

- ocenie odcienia skóry i zabarwienia właściwego dokonanej na podstawie diaskopii, czyli wyciskania krwi z naczyń za pomocą szpatułki (metoda ta tylko warunkowo umożliwia wyciąganie wniosków co do ukrwienia całej powierzchni skóry, gdyż prześwitywanie naczyń krwionośnych, uzależnione jest także od grubości naskórka. Osoby z cienkim naskórkiem mają skórę bardziej różową od osób o grubszej skórze.).

Charakterystyka fototypów:

Ø typ celtycki: włosy rude lub blond, oczy jasne, liczne piegi, po kontakcie ze słońcem skóra mocno zaczerwieniona,